fal krótkich
Encyklopedia PWN
radiotelefonia
rodzaj telefonii, w której do przesyłania sygnałów fonicznych (mowy) wykorzystuje się fale radiowe;
[łac.-gr.],
selektywność
telekom. zdolność układu elektr. do wyodrębniania sygnału użytecznego spośród innych sygnałów (o częst. różnych od częst. sygnału użytecznego);
[łac.],
fiz. empiryczna reguła mówiąca, że długość fali promieniowania fotoluminescencji jest większa niż długość fali promieniowania pochłanianego przez ośrodek (wzbudzającego fotoluminescencję);
fiz. grupa linii widmowych, których położenie w widmie (opt. lub rentgenowskim) podlega określonym prawidłowościom;
jedna z metod geodezji satelitarnej, stosowana do wyznaczania geoidy i parametrów pola grawitacyjnego Ziemi na obszarze mórz i oceanów oraz do badania pływów oceanicznych, prądów mor., falowania oceanów i mórz, a także do badania zmian grubości pokrywy lodowej obszarów okołobiegunowych.
